آرامش

چند دقیقه قبل،از یکی از کارهای حسام داشتم حرص میخوردم که اتفاقی به پستی در اینستاگرام برخوردم.

خانومی به شیوه ای باورپذیر درباره اینکه نباید درباره چیزهای بی خودی حرص خورد نوشته بود و من خیلی آروم شدم.

مدام میاد تو ذهنم.

اینکه به جای عصبی شدن در شرایطی که به نظر خودمون ایده آل نیست،بهتره که از چیزای کوچیک دیگه لذت ببریم.

بزرگترین دغدغه من تو زندگی مشترکمون اینه که حسام خیلی هوای خونوادشو داره و این افکار مالیخولیایی رو برام به همراه میاره.

من بعد میگم بی خیال!

چون به همون اندازه و یا بیشتر به من هم توجه داره،خونواده ش هم حواسشون به من هست...نمیدونم این حسادت مسخره چیه که افتاده به جونم.

تحصیلات،هنر و محل رجوع مردم بودن مهم نیست،مهم اینه که عالم بی عمل نباشم.

پناه بر خدا

کارشناسان

عمه خانم و پسرش امروز از سفر حج برگشتند.دلم برای خانواده های داغدار میسوزد.پارچه ای خریده بودم اما دستم به بریدنش نرفت در بین این همه اتفاق تلخ.تلخ تر از جان باختن عده ای از هم وطنان عزیزمان،نطق کارشناسی برخی دیگر از هم وطنان گرامی ست.اینکه در دین اسلام حج تمتع بر فرد مستطیع واجب می شود،به جای خود.اینکه عده ای هم چند بار هزینه حج عمره و تمتع می کنند به کنار...اما عزیز من!تو چرا انقدر سنگدل هستی که فوت این حاجیان را با "خوب شد"  و "حقشان بود" و" جای سفر میداند بچه یتیم " و اینها جواب میدهی.اگر این ها واقعا نتیجه تعقل و تحقیق خودت هست که باز به جای خود ...اما اگر حرف هایت هم مثل ابروی تتو و مدل موی یک سانتی و پروتز و ریش بلند و جین پاره و لاک جیغ و غیره و غیره و غیره...آنی ست و از جای دیگری می آید و مدتی بعد جای خود را به فکر دیگری می دهد،لطفا زودتر به خود بیا...پ.ن:حسام فردا برمیگرده.

خیر مَقدَم

بسم الله الرحمن الرحیم

الحَمدُ للّهِ الَذی جَعَلْنا مِنَ المُتِمَسِّکینَ بِولایةِ علیِ ابنِ ابی طالب علیه السلام